Braveheart

Ondanks de vele kilometers gaat de tijd snel.
We rijden naar Loch Lomond, een van de grootste zoetwatermeren van de United Kingdom.
Inmiddels zien we ook al de veranderingen van het landschap.
Het wordt wat ruiger.
Donderdag, weer in de bus, nu op weg naar Glasgow.
Glasgow, bekend om o.a. De Glasgow Rangers, de ijzergieterijen, katoenfabrieken en scheepswerven,maar nu ook als plek waar ik
letterlijk een enorme misstap heb gemaakt en nu met een vervelende, pijnlijke, kloppende, zwellende enkel zit.
Sjit.!!! Wat doet dat pijn!

Ik krijg niet alles mee wat Glasgow te bieden heeft.
Een gids vertelt ons over deze stad, ook gaan we nog naar de Glasgow Cathedral, toch ook wel weer de moeite waard.
Het weer is af en toe druilerig, en we maken er een shopping dag van , af en toe een extra pit stop, een kop capuchino en dan gaat het wel weer.
Vrijdagochtend. Hupsakee. Weer in de bus. Via Glasgow en Perth rijden we naar Pitlochry. Het landschap wordt steeds mooier.
We genieten van de natuur, maar voor het uren zitten in de bus blijk ik niet te zijn gemaakt.
Tijdens een korte wandeling, ga ik voor de tweede keer door mijn enkel. Ik hoor jullie nu denken.... Lomperik!!!
Ja, zal best , maar wat is dat afzien!! Getverderrie.
Daar dit een reisverslagje moet worden en geen autobiografie zal ik het onderwerp enkel minimaliseren.
We hebben een bezoek aan een whisky distilleerderij gebracht. Voor menigeen een hemel op aarde, zelfs Bert was ervan onder de indruk!
Vervolgens, enkele uren en veel milen verder kwamen we bij ons volgende hotel
Het Dundonnnel Hotel dicht bij Ullapool.
In verrgelijking met de vorige hotels een pareltje. Knots gezellig en lekker eten.
Het eten vraagt enige gewenning, maar wordt met zorg bereid.
Zelfs de Schotse specialiteit : Haggis, smaakt goed.
( Haggis : gevulde schapenmaag, veelal gevuld met schapenhersens)

Weet niet of ik nog aan verdere verslaglegging toe ga komen.
Morgen moeten we al heel vroeg op om via Edinburg weer langzaam af te zakken naar het zuiden.